ก่อนอื่นขอบ่นก่อนว่า ง่วงมากๆ เมื่อคืนไปมิตติ้งดึกๆดื่นๆ กว่าจะออกจากคิวซีเกือบตีสองครึ่ง เช้านี้ลูกยังปลุกตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เลยมานั่งคิดๆดู เมื่อคืนเราไปทำอะไรมาเนี่ย
เรื่องของเราก้อไม่ใช่ คนอื่นเค้าไปติดลำโพงกัน แล้วเราไปทำอะไร เฮ้อ ช่างมัน ผ่านไปแล้ว ยิ่งคิดยิ่งง่วง นี่พิมพ์ไปหาวไปเลยนะ
จริงๆแล้วผมไม่ค่อยได้ตั้งกาทู้ใหม่เลย เพราะไม่รู้จะเริ่มอะไรดี แต่เมื่อวานผมเห็นหน้าตาหมอช้ายตอนนั่งฟังลำโพง Morel LE รู้สึกว่าหมอฯมีความสุขอย่างมากมาย ส่ายหัวหงึกๆ
พร้อมกับบ่นพึมพำกับตัวเองว่า มันดีมากๆ ลำโพงตัวเก่าไม่เคยให้เสียงแบบนี้ได้เลย.. เผอิญหมอแกบ่นดังมากๆ ผม น้ากมล น้ามินต่างได้ยินกันถ้วนหน้า
พวกเราฟังด้วยอาการดีใจปนอิจฉา เหมือนผู้ชายคนนึงได้พบผู้หญิงสวยถูกใจ ที่สวยทั้งภายนอกและภายใน
อ๋อๆๆๆๆ หมอฯขึ้นไปฟังหลังจากที่เฮียนพขึ้นไปหลับบนรถ 15 นาที เสียงมันดีขึ้นทันตาเห็น ไม่เชื่อก้อต้องเชื่อ ไม่ฟังก้อต้องมาลองฟัง ไ่ม่ติดก้อรีบมาติด........(จนพี่ๆบางท่านถึงขนาดบ่นกับเจ้าของร้านว่า รำเอียงๆ)
ที่ตั้งกาทู้นี้ขึ้นมาไม่ได้ต้องการอะไรทั้งนั้น ผมรู้สึกดีใจที่เป็นส่วนนึงที่ทำให้หมอฯมีความสุขขนาดนี้(จากการพิมพ์ไม่กี่ประโยค) ถึงจะไม่ได้เป็นฝ่ายหักคอ ยัดเยียดลำโพง Morel ให้
ฮ่าๆๆ ขอหัวเราะก่อนนิดนึงนะครับ.....
ดังนั้นผมเลยอยากเห็นรอยยิ้มของหมอฯแบบนั้นอีกจัง..รีบเลยนะครับ สภาพ D2 แบบนี้มันไม่อยู่นานแน่ๆ ยกเว้นแต่จะมีใครกั๊กไว้ให้หมอฯ
ปล.เฮียนพบอกว่า ผมยังไม่จูนอะไรเท่าไหรหรอก เพราะเค้ายังไม่หยุด
